سرویس ایران جوان آنلاین: اواخر سال ۹۶ بود که مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان یزد با اشاره به ضرورت ایجاد اشتغال در این استان اعلام کرد «نرخ بیکاری در یزد به ۸/ ۱۲ درصد رسیده است.» رقمی که به هیچ عنوان خوشایند این استان نبود و مسئولان امر مدعی شدند برای کاهش این رقم از هیچ تلاشی فروگذار نخواهند بود. اما حالا بعد از گذشت حدود یک سال و نیم از آن روز‌ها این بار استاندار یزد با بیان اینکه این استان با موج مهاجرت از نقاط مختلف کشور روبه‌رو است، مدعی شده «یزد بار بیکاری سایر استان‌ها را به دوش می‌کشد و نرخ بیکاری آن بالاتر از متوسط کشوری است.»
حالا دیگر همه به شنیدن آمار و ارقام عادت کرده‌اند و گویی مسئولان هم جز ارائه چند عدد و رقم کار دیگری نمی‌دانند. همایش و سمینار و نشست و کنفرانس و رد و بدل شدن آمار و ارقامی که به زیبایی تمام جدول‌بندی شده‌اند و حتی دهم و درصد‌ها را هم در نظر گرفته‌اند و دیگر هیچ.
مهم نیست در مورد چه موضوعی بحث می‌شود. مهم این است که آمار دقیقی از آن استخراج شده و می‌توان تا چند سال روی آن حرف زد و آنقدر کلی گویی کرد تا آمار‌های بعدی از راه برسند.
برای اثبات این مطالب نیاز نیست راه دوری برویم و کافی است آخرین حرف‌های یک مسئول و مدیر را بررسی کنیم تا ببینیم، کلی‌گویی و تکرار مکررات کرده یا حرفی عملی و اجرایی زده.
مثلاً دی ماه ۹۶ بود که مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان یزد که در همایش بررسی موانع و راهکار‌های توسعه اشتغال پایدار استان یزد حضور داشت گفت: «اشتغال از موارد مهم و حیاتی به شمار می‌رود و باید به عنوان یک رکن اساسی برای توسعه اقتصاد به آن نگریسته شود!»
محمدحسین ریاحی، مثل تمام مسئولان دیگر بعد از جمله‌ای که حداقل سالی یک میلیون بار از دهان دست‌اندرکاران شنیده می‌شود، به سراغ آمار رفته و ادامه داده: «براساس سرشماری سال گذشته یزد، ۱۵ درصد جمعیت استان در مناطق روستایی هستند و شاغلان بخش کشاورزی بیش از هشت درصد جمعیت استان را تشکیل می‌دهند.»
این مسئول ادامه داد: «نرخ بیکاری در یزد چهار دهم درصد بیشتر از میانگین کشوری است زیرا یزد یک استان صنعتی است و این امر سبب شده تا از نقاط مختلف کشور برای کار به استان مهاجرت کنند و این امر نرخ بیکاران بومی را افزایش داده است.»
البته ریاحی عنوان کرده: «وزارت تعاون در این راستا برنامه اشتغال فراگیر را تصویب و ابلاغ کرده و رویکرد این بوده که شیوه‌های افزایش اشتغال را داشته باشیم که طرح کار ورزی فارغ التحصیلان، روستایی و فراگیر را دنبال می‌کند.».
اما نگفته که این برنامه‌ها چه برنامه‌هایی هستند که نه در کاهش نرخ بیکاری تأثیر دارند نه در بهبود وضع موجود.
در ضعف برنامه‌ها و ناهماهنگی بین نیاز‌های یک منطقه و بی‌اطلاعی مسئولان از آن‌ها همین بس که مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان یزد گفته: «متأسفانه ۷۰ درصد فرصت‌های شغلی که برای کارورزی درخواست شده، مطابقتی با رشته‌های کاری ندارد و در حوزه اشتغال روستایی نیز اعتباری دیده شده که مشکلات خاص خود را دارد و چند مرتبه رسته‌های استان تغییر یافته است!»
حالا بعد از گذشت حدود یک سال و نیم از آن روز‌ها استاندار یزد با بیان اینکه یزد با موج مهاجرت از نقاط مختلف کشور روبه‌رو است، معتقد است: «یزد بار بیکاری سایر استان‌ها را به دوش می‌کشد و نرخ بیکاری در استان بالاتر از متوسط کشوری است.» و معاون هماهنگی امور اقتصادی و توسعه منابع استاندار یزد نیز با بیان اینکه آمار بیکاری در یزد ابهام برانگیز است، گفته: «نمی‌توان قبول کرد آمار بیکاری در یزد ۱۵ درصد باشد.» حال باید پرسید برنامه‌های سال ۹۶ چه برنامه‌هایی بودند که نه تنها نتوانسته باری از دوش اشتغال یزد بردارد بلکه رقم بیکاری را تا ۱۵ درصد افزایش داده است؟
